Liever kreeft dan vrijgezel? Recensie van 'The Lobster'

The Lobster (2015) laat op zijn zachtst gezegd een bizarre indruk na. De voice over in de film,  de ex-vrouw van hoofdpersonage David (Collin Farrell), krijgt u nooit te zien. En David zelf komt – net als alle andere personages – nogal krampachtig over. Nadat zijn vrouw hem verlaat, wordt hij met een bestelbusje opgehaald en naar “Het Hotel” gebracht. David checkt in, moet daarbij al zijn persoonlijke spullen afgeven en heeft ook nog een hond bij zich – dat is zijn broer.

Dat u er na die eerste scène nog maar weinig van begrijpt, is heel normaal. De Griekse regisseur en schrijver Giorgos Lanthimos heeft de neiging om zijn kijkers een bevreemdende blik op de wereld voor te schotelen.

U kent hem misschien van de film Kynodontas (in het Engels Dogtooth) (2009). Een ouderpaar voedt drie kinderen volledig geïsoleerd van de buitenwereld op: een ongemakkelijk en gruwelijk experiment dat faliekant afloopt. Kynodontas won een prijs op het filmfestival van Cannes in 2009 en was genomineerd voor een Oscar in 2011.

Na een halfuur kijken, zal u normaal gezien doorhebben dat David zich in een dystopische wereld bevindt, waarin singles verboden zijn. In “Het Hotel” moeten alle vrijgezellen in de maatschappij binnen 45 dagen de liefde van hun leven proberen te vinden: iemand met exact hetzelfde fysieke defect.

Vanaf hier opletten voor spoilers; veel van het verhaal wordt uit de doeken gedaan!

Als dat niet lukt, transformeren ze in een dier en worden ze in “Het Woud” losgelaten – waar de andere vrijgezellen dan op hen mogen jagen. Voor elk dier dat ze afschieten, mogen ze een dag langer in het hotel blijven. David wil een kreeft worden. Ah ja, want “lobsters live for over one hundred years, are blue-blooded like aristocrats, and stay fertile all their lives. I also like the sea very much.”

Toch besluitend dat hij liever nog even mens blijft, zet David het na 44 dagen single zijn op een lopen. Hij komt terecht in “Het Woud” en ontmoet daar “De Loners”. Op dit moment draait de hele film om: bij dit volk zijn koppels verboden, legt de leidster (Léa Seydoux) dreigend uit.

David ontmoet er “Short Sighted Woman” (Rachel Weisz), met wie hij een speciale relatie opbouwt. De klassieke muziek en trage beelden in dit deel van de film passen perfect bij het tempo ervan. Het spannende valt weg en de film blijft als het ware ter plaatse trappelen. Het einde is echter wel overtuigend en de laatste scène zal ongetwijfeld aan uw ribben blijven plakken.