In juli publiceerde ik het laatste weekoverzicht, een eeuwigheid geleden! Na een drukke en intense periode ga ik je weer regelmatig een kijkje achter de schermen geven. Deze week overheerst één onderwerp: het adopteren en verwelkomen van onze nieuwe katten Atlas en Pandora!

Even wat context. In november 2020 heb ik na 16,5 jaar mijn rosse maatje, kater Tijgertje, laten gaan omdat hij te veel pijn had. Hij was mijn eerste echte huisdier en het beste verjaardagsgeschenk dat ik ooit kreeg. Hier volgt geen “maar…” Enkel een “en…” Ik mis hem elke dag, ben elke dag dankbaar voor hem, én wilde graag weer dieren om me heen. Ze maken het leven gewoon rijker, rustiger, mooier. Ze helpen relativeren en geven het goede voorbeeld als levensgenieters. Daar kan ik als stresskip nog veel van leren… Samen besloten H. en ik zo’n twee weken geleden dus om weer katten in huis te halen!

Maandag 18 januari

De nacht van zondag op maandag slaap ik slecht, puur omdat ik zo excited ben over de komst van onze adoptiekatjes vrijdag! Ik blijf maar nadenken over namen, maak H. bijna wakker om hem mijn briljante ingevingen te vertellen, en heb gewoon echt constant kriebels in mijn buik. (In een aparte blogpost zal ik vertellen over waarom en hoe we onze katten adopteerden. Heb je een vraag hierover? Laat het me weten en ik beantwoord ze binnenkort!)

Ik kan me maar moeilijk concentreren op mijn werk en wanneer de post een pakketje brengt, wordt het er niet veel beter op… Ik bestelde vorig weekend een acupressuurmat (aka een modern spijkerbed) van Shakti (10% van je aankoop gaat naar een goed doel dat je zelf kunt kiezen - geen affiliate link).

Sinds een klein jaar heb ik veel last van spanning in mijn schouders en nek, wat soms leidt tot spanningshoofdpijn. Niet ongewoon als je aan een bureau werkt, maar wel heel vervelend. Ik ga al naar een kinesist, maar zoek technieken waarmee ik zelf ook verlichting kan brengen.

Ik leg me meteen op de mat op mijn rug, wat best pijnlijk is, maar het gaat. Na enkele minuten voelt het vooral warm en een beetje tintelend en daarna word ik er heel ontspannen en een beetje slaperig van. Ik ben nochtans geen held wanneer het op pijn aankomt, maar dit kan ik verdragen!

Misschien ook gewoon omdat ik weet uit ervaring dat wanneer je op gespannen spieren druk uitoefent, dat eerst pijn doet (dat is de spanning), en dat die pijn daarna wegebt. Nadien zie ik eruit als een gigantische aardbei, maar ik voel me wel heel relaxed! Binnen enkele weken mag je een review verwachten.

In de namiddag vertoeven we een tijdje in de plaatselijke Aveve, want we hebben heel wat kattenspullen nodig! We kochten twee kattenbakken, snoepjes, eten, een kleine krabpaal, een grote krabpaal, krabkarton, catnip en speelgoed. ‘s Avonds laten we de opvangmama van onze katjes weten welke namen we gekozen hebben: Atlas en Pandora.

Dinsdag 19 januari

Aangezien H. in de vroege shift (lees om 05:00 opstaan) werkt deze week, word ik ook vroeger wakker. Ik kan deze keer niet terug inslapen, dus sta ik maar op. Ik probeer de mat nog eens, mediteer even met de Waking Up-app en kijk een aflevering van Big Brother. Rond half acht, het regent pijpenstelen, ga ik kort even wandelen om wakker te worden.

In de voormiddag werk ik aan een socialmediapost voor een klant en werk ik twee teksten over films af. Daarna verwerk ik feedback op een voorstel voor een mogelijke nieuwe vaste opdracht, altijd spannend!

Na de lunch maak ik een gigantische pot preisoep zodat ik die kan invriezen en dan is het tijd voor de eerste sessie van het Work It Retreat van de BFE (Business Freedom Elevator), een coachingprogramma van Amy Vandeputte. Het onderwerp: je doelen en visie voor de komende jaren scherpstellen! Overweldigend, maar intussen heb ik geleerd dat als je doelen je niet bang maken, ze gewoon niet groot genoeg zijn… Dat je het in je broek doet, is dus een goed teken 😉

Woensdag 20 januari

‘s Ochtends een klein paniekske! Die lekkere pot soep die ik de vorige avond maakte, ben ik in de koelkast vergeten zetten… Na een sms naar mijn mama en even googlen blijkt het veilig, zolang ik de soep voor ik ze opeet maar goed verwarm. Ik verdeel mijn brouwsel over kleine bakjes en vries ze in.

Vandaag werk ik een van vier pagina’s van een vertaling af en terwijl ik me probeer te concentreren, word ik gebeld door de rijschool. In september 2019 behaalde ik mijn rijbewijs, na maanden van oefenen met klamme handjes, en ook al slaagde ik van de eerste keer, ik krijg er nog steeds veel stress van.

Door wat leuke aanpassingen aan de regels wordt er nu een terugkommoment georganiseerd voor nieuwe chauffeurs en - je raadt het al - ik zit net bij de groep die dat mag meemaken! Oorspronkelijk zou ik het moment volgen in augustus vorig jaar, maar door corona is het uitgesteld. De rijschool belt me om aan te kondigen dat het weer mag doorgaan, hoera! Intussen heb ik een jaar niet meer gereden, dus dat wordt interessant 😅

Donderdag 21 januari

De wind en regen gaan ‘s nachts wild tekeer en om 04:00 ga ik in de zetel liggen. Mijn wekker gaat spijtig genoeg om 07:00, want ik heb een deadline voor een vertaling (die van gisteren). Met een stijve nek en slaapogen eet ik mijn kommetje havermout om daarna een blokje om te wandelen om wakker te worden. Dan begin ik te vertalen mét twee tassen koffie. Vandaag is het echt nodig!

In de namiddag volg ik weer een BFE-sessie en om 17:00 hou ik het voor bekeken. Ik ben echt moe nu 😴 Na navraag bij mijn volgers op Instagram (“Vind je weekoverzichten leuk?”) begin ik alvast beknopt te schrijven aan het overzicht van deze week. ‘s Avonds kijken we naar de serie Broadchurch (Netflix) en vervolgens val ik als een blok in slaap.

Vrijdag 22 januari

Eindelijk!! Vanavond gaan we onze katten ophalen. In de voormiddag vul ik kattenbakken, was ik eetbakjes af, leg ik handdoeken neer… Alles om ervoor te zorgen dat ze zich thuis voelen. Tijdens het ijverig klaarmaken, schiet er iets in mijn schouder/bovenrug. Ik zie het als een teken dat het zo wel goed is en dat ik best even ontspan 🤓

In de namiddag heb ik een afspraak bij de kinesist voor mijn nek en houding, handig dat ze ook mijn rug kan bekijken. De pijn trekt stilletjesaan weg en dan is het tijd om te vertrekken naar het opvanggezin! Atlas en Pandora hebben niet veel zin om in hun mandjes te kruipen, maar na een kwartier lukt het.

Tijdens de autorit zit ik achteraan naast hen. Ze zijn serieus onder de indruk van het lawaai van de auto’s en kijken met grote ogen rond. Eenmaal binnen zetten we hun mandjes in ‘hun’ kamer, doen de poortjes open en laten hen dan gerust. Atlas kruipt direct onder het bed, Pandora durft pas enkele minuten later.

Dankzij een goedkoop maar goed werkend huisdiercameraatje (een slimme ingeving van H.) kunnen we hen observeren, wat heel handig is bij dieren die nog bang voor je zijn. We willen graag weten of ze de kattenbak gebruiken (en welke kat dat doet), of ze eten en drinken, of ze rondsnuffelen… Telkens er beweging of geluid is, laat de camera ons dat weten. We kunnen live kijken, filmpjes opnemen en foto’s maken. We kochten het oorspronkelijk een beetje voor de grap, maar vinden het echt nuttig en leuk 🤓

Weekend 23 & 24 januari

Het weekend bestaat voor ons vooral uit:

opspringen wanneer de camera beweging detecteert en een notificatie stuurt naar onze smartphones
heel trots en blij zijn om de kleinste dingen: “OMG ze eten!!”, “Kijk, ze zitten met twee op de krabpaal!!”, “Yesss, IN de kattenbak en niet ernaast!!”
wegzwijmelen bij hun schattigheid
de kamer binnenwandelen, praten om hen te laten wennen aan onze stemmen, en hen tegelijkertijd keihard negeren, want zo moet dat bij katten
hoopvol uitkijken naar het moment waarop we niet als twee grote en gek ruikende slungels op hen overkomen

Tot volgende week!

Jan 25 Weekoverzicht #3: Katten adopteren